Και να λοιπόν τι βρήκα:
Ενόμιζα ότι ήξερα όλες τις παροιμίες, αλλά έπεσα έξω.
Άλλα 'ν' τ' αμμάδκια του λαού τζι άλλα του κουκουφκιάου, τζιαι άλλα εν του αλουπού που κάμνει πάου πάου
Όποιος γνωρίζει την ακριβή ερμηνεία της,ας μου την πεί κι εμένα, διότι δεν εκατάφερα να βγάλω άκρη!
"Τα φουμισμένα λάχανα ή αλμυρά ή ανάλατα"
Τί θέλει να πει ο ποιητής; Για ποια λάχανα λαλεί; Αυτά που βάζουμε στο λουβί, τις χωστές;
"Είσιεν τα μαλλιά τζ’ερίαν, έβκαλεν τα τζ’ετουρτούρα"
Εδώ βρήκα επεξήγηση που λέει ότι πρόκειται για ανόητους που δικά τους μέσα εκμεταλλεύονται άλλοι και που τους ξεγελούν και τους εκμεταλλεύονται οι έξυπνοι.
"Βάλε συτζιάν για λλόου σου τζ' ελιές για τα παιδκιά σου,τζαι τερατσιάν τζαι φοινιτζιάν,για τα δισέγγονά σου"
Αυτή η παροιμία μου θυμίζει μια κινέζικη που λεει: "Αν προγραμματίζετε για έναν χρόνο, φυτέψτε ρύζι. Αν προγραμματίζετε για δέκα χρόνια, φυτέψτε δέντρα"
"οι θκιο τον εναν δερνουν τον
οι τρεις κατανικουν τον
οι τεσσερις σκοτωνουν τον
τζι πεντε κουβαλούν τον!"
Συμπέρασμα: ποτέ μόνοι στον δρόμο!! Πάντα με παρέα. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα συμβεί!!
Όποιος γνωρίζει κι άλλες γνωστές-άγνωστες κυπριακές παροιμίες, ας τις μοιραστεί εδώ!!
